Over Vloed
Ik ruik de nacht. De zeewind, het sterrenspektakel op het fluwelen donkerblauw boven ons. De witte golfslagen verraadden de vloed. Hij zocht mijn hand en in een roes van baco en zachte temperaturen rende ik met hem mee. In de branding hield hij stil. De wind leek sterker, kouder. “We gaan naar Londen!” lalde hij…