Waarheid als een gnoe
Gisteren heb ik mijn zoon ten huwelijk gevraagd. Voorheen deed hij zowat wekelijks een aanzoek, maar sinds hij zeven is en de liefdesverklaringen steeds vaker uitblijven, neem ik het heft in eigen hand. “Zullen we trouwen?” vroeg ik hem, zijn beide handjes in de mijne en onze neuzen ongeveer tegen elkaar. Ik verwachtte zoals altijd twee stevige armen om mijn nek en…