Ogenblik
Ik begraaf mijn neus in zijn net gewassen haartjes. Ik snuif het op en een gelukzalige zucht volgt. Van een blijvend lepeltje lepeltje tafereel is vrijwel nooit sprake. Niet veel later staar ik dan ook in het oneindige blauw van zijn kijkers. Het cyaan gaat er geleidelijk over in het groenige blauw van zijn pa.…