Galant vind ik de man die de deur ongevraagd voor me openhoudt. ‘Dankjewel!’ zeg ik hem. Dan pakt hij me zwijgend beet met zijn grote handen. Ik ruk me los en been versneld richting een al drukbezette vierzits. Ik ben kennelijk niet de enige die uit zijn greep ontsnapte. Her en der stoffen geschrokken mensen…
De stoelen op de tafels en van groene zeep het sop Op de radio André Hazes en met alles werd gestopt Je nam mijn beide handen, twistte zo de keuken door Ik klapte in mijn handen, zette mijn beste beentje voor En André zong ‘Ik Meen ‘t’, ‘Rook met mij een sigaret’ En ik gleed…
Je oma kocht een step, een mooie, zwart met groen Zij vond het je van het, ze gaf je ook een zoen. Je deinsde even t’rug, dit was niet wat je wou Ik schudde met een zucht, hoopte dat je zwijgen zou ‘Misschien moet je even wennen, ’t is best een apparaat’ Maar leer me…
Ik begraaf mijn neus in zijn net gewassen haartjes. Ik snuif het op en een gelukzalige zucht volgt. Van een blijvend lepeltje lepeltje tafereel is vrijwel nooit sprake. Niet veel later staar ik dan ook in het oneindige blauw van zijn kijkers. Het cyaan gaat er geleidelijk over in het groenige blauw van zijn pa.…
Waar leeftijdsgenoten wakker schieten van nachtelijk zweten, doe ik dat van onbehaalde tentamens, onoverkomelijke blunders of niet ingewilligde beloftes. En over opgekropte emoties leerde ik lang geleden al dat je ze moet ventileren om ze een plek te geven. Mijn moeder vindt die gedachte onbegrijpelijk. Zij, zonder enige vorm van consent, uitgeroepen tot mijn klankbord,…
“Jij komt er nog wel achter!” Ik kwam binnen met drie tassen Je wuifde, je lachte Je vond het bij me passen ‘Zetten ze jou op de kop,zou er nog geen dubbeltje uitrollen! ”Och Pap, hou er toch eens over op!” Maar jij zat met me te dollen Want met m’n laatste stuiver Ging ik…
De modderbruine vlakte rondom de trampoline verloor het langzaamaan van de pluimpjes groen ontstaan uit het vers ingezaaide gras. De springende hoofden van de Blonde Broers sierden mijn uitzicht. Met een lome glimlach achter mijn laptop tikte ik de to do’s van mijn lijst waarna plots het oudste blonde hoofd voor het raam opdook. Hij…
“Maar het zaad moet de wijde wereld in, zoals het bedoeld is. Laat de kinderen de wijde wereld in!” Ze zwaaide met haar handen alsof ze zo meteen met madeliefjes in het haar een gebloemde weide in ging rennen. Maar bij het zien van mijn opgetrokken wenkbrauw liet ze zich in haar bureaustoel zakken. “Maar…
Ze had een bezwete bovenlip boven haar rode lipstick. Ze was al drie boekwinkels afgestruind en nu had ze ze dan eindelijk allemaal te pakken. De Zeven Zussen. Ze ging op reis, een reis naar zichzelf, bovenal. En ze was voornemens ze allemaal uit te lezen. ‘Ibiza, here I come!’ galmde het toen ze het…
Hij had heus wel geluisterd naar mijn minutenlange pleidooi. Pas toen het niksige relaas zijn welbekende theatrale randje kreeg, hield mijn man zoals gewoonlijk zijn ogen even dicht. Zo rond de tiende van elke maand begint álles me te irriteren. Daar zou niets mis mee hoeven zijn, als ik dat in stilte en op een…