Ik zat bovenop het aanrecht. Ik zag vrouwen met witte schorten roeren in grote ketels. De geur van roomboter en bouillon drong mijn neus binnen. Mijn tante keek me lieflijk aan en stopte me zo nu en dan wat lekkers toe, zoals een heerlijk aspergepuntje. Als het eten werd uitgeserveerd, was de spanning om te…
“Mama, wat wil je het allerliefste voor Moederdag?” Onze blikken treffen elkaar in de binnenspiegel. “Dat jij en je broertje lief voor elkaar zijn.” “Shit,” verzucht hij. “Dat is niet te koop.” Nog geen vijf minuten daarvoor had ik ze vanachter het stuur uit een achterbankse houdgreep getierd, waarbij de dikke teen van de een…
Hoofd opzij, vlecht erinMooie, witte strikKus erbij, echt jouw kindHuppelend ging ik De wereld in, je touwtjes strakHet paste me geenszinsGetrokken tot het touwtje brak“Och, doot toch waat ze wils” Je zag en dacht, een hard gelagGeen touw aan vast te knopenZe vindt het wel, ja op een dagAlthans, dat was te hopen. Je liet…
Ik huilde luxe tranen. Om het tweede kind dat zich maar niet aandiende. “Waarom zo sip? We hebben al het leukste kindje van de wereld. Als ons dat al gegund is, dan zijn we er toch?” Hij keek me met een schuin hoofd aan en tilde mijn kin op. “Als we later oud en grijs…
Gisteren heb ik mijn zoon ten huwelijk gevraagd. Voorheen deed hij zowat wekelijks een aanzoek, maar sinds hij zeven is en de liefdesverklaringen steeds vaker uitblijven, neem ik het heft in eigen hand. “Zullen we trouwen?” vroeg ik hem, zijn beide handjes in de mijne en onze neuzen ongeveer tegen elkaar. Ik verwachtte zoals altijd twee stevige armen om mijn nek en…
“Mama je hoeft niet bang te zijn, ik ben bij jou, ik doe jou altijd beschermen,” zegt de jongste blonde broer als ik theatraal angstig reageer bij het zien van een simpele huisspin. Hij kopieert daarmee mijn tekst waarmee ik hem soms in het holst van de nacht, doodsbang voor de krokodil onder zijn bed,…
Een zachte bonk, voetjes op de vloer.Mijn slaap lonkt, je timing is beroerd. Twee armen om me heen, je neus in m’n rug.Ik kijk met één oog, onze blikken raken vlug. Je tenen als ijs, ze kroelen met de mijne.Buiten grijs, hierbinnen blauw, da’s het fijne. Ik draai me om, vraag, Weet je nog?toen je…
Ik liep na mijn slapeloze slaapdienst op mijn tenen door de gang langs de slaapkamers, verlangend naar nog wat extra stilte voor de storm. De kinderen die op de GGZ behandelgroep waar ik werkte waren opgenomen, hadden ieder hun eigen kamer met hun eigen spulletjes. Op het prikbord boven hun bed hingen goed gelukte tekeningen, een kaart met lieve…
Onlangs stuitte ik in een persoonlijk archief uit 2002 op een oud filmpje, dat me als vanzelf twintig jaar terug in de tijd katapulteerde. “Limburg, alsjeblieft zeg, hekken eromheen en vol laten lopen,” bralde de negentienjarige Hilversummer tijdens een van de Colonisten van Catan avondjes in het Eindhovense studentenhuis. Ondanks dat zijn eigen platte gelul…
Als je net als ik, dik bent met je (schoon)ouders, dan gaat het vaak vanzelf. Je komt veel bij elkaar over de vloer, lief en leed worden zonder aarzelen met elkaar gedeeld en opa en oma zijn met een beetje geluk door hun structurele oppasdagen tweederangs opvoeders van je kinderen. Met dankbaarheid zie ik er…