Het troosteloze verregende landschap is niet tekenend voor de sfeer. Die is juist sereen en is in elkaar gepuzzeld door rust, tevredenheid en een stilte die doorgaans alleen maar storm als gevolg heeft.
De ruitenwissers doen hun uiterste best mijn zicht op het grijze verkeer te optimaliseren. Dat de achterbank muisstil is, kan maar twee dingen betekenen: hij viel in slaap, of een en ander wordt overpeinsd. Mijn broer noemde mij ooit een gedachtenwandelaar en dat is precies wat ik nu van mezelf terugzie in de achteruitkijkspiegel die uitzicht biedt op de goedgevulde kinderstoel.
“Mama…,” klinkt het zacht tussen de regendruppels door. Mijn oren zijn gespitst. “Als ik later ouder ben, word ik dan ook dood?” De stilte is mijnerzijds. Ik volg de bewegingen van de ruitenwissers als op de achtergrond van tingtingting en rood knipperend licht een trein voorbij raast. Het is alsof die trein al mijn ballen en gevatheid in zijn snelheid mee nam, want ik zit er met m’n bek vol tanden.
Als ik iets stom en onnodig vind, is het wel om verzonnen verhalen op te hangen tegen kinderen over onderwerpen die prangend zijn. Sinterklazen, paashazen en tandenfeeën daargelaten. Nonsens over sterretjes in de lucht en de hemel wil ik mijn kind dan ook niet opdringen, maar de waarheid is in deze niet bepaald een gezelligheidsfactor.
Hij tilt zijn billen uit zijn stoel zodat zijn hele gezicht de achteruitkijkspiegel vult en dwingt mij daarmee zwijgend tot een passend antwoord. “Nou, alle mensen gaan dood..” Zijn ogen worden groter. “…ooit,” vul ik wanhopig aan. “Ook opa?” “Ook Opa.” “En als ik dan dood ben, wat zeg jij dan?” “Dat weet ik niet, want dan ben ik zelf al dood.” Breinbreker nummer twee is zojuist geboren, stomme trut die ik ben. Zijn lipjes vormen een verdrietig ovaal. “Maah, maah, jij zei dat je voor altijd bij mij zou blijven?” Klopt, bij de paniek gedachte aan dat hij ooit op kamers zou gaan of dat hij zijn hart zou verpanden aan een ander werd ik licht onpasselijk en drukte ik hem ongevraagd op het hart dat ik voor altijd bij hem zou blijven.
Ik druk een sneltoets in op het touchscreen naast het stuur. “Hi?” Man neemt nietsvermoedend de telefoon aan. “Goedemiddag, u zit in de uitzending van Lotto Weekend Miljonairs en uw zoon staat hier voor me met een vraag die hem een boel kan opleveren.” “Oké, wat is de categorie?” Man is er verdomme helemaal klaar voor. “Peuters en Zingeving,” leg ik hem voor in mijn beste quizmaster accent. Zoonlief staart witjes uit het raam als ik opper de vraag aan zijn vader voor te leggen. “Pahap, als ik later ouder ben, word ik dan ook dood?” Enkel wat ruis op de lijn maskeert zijn vallende onderkaak. “De tijd loopt.” Ik mag graag de druk wat opvoeren. “Is het niet multiple choice?” vraagt Man wanhopig voordat hij vervolgt: “Tja, tja, eh, ja, weet je…” Man rekt de tijd én zijn geloofwaardigheid. “Later als je een oude opa bent, dan ga je dood. Maar dat duurt nog heel lang hoor!” Man probeert met die laatste zin de deceptie tot een minder beangstigend minimum te beperken. Zoonlief zucht en fronst zijn blonde wenkbrauwen. “Bedankt voor uw tijd, we eten om kwart over zes, ik maak pasta,” zeg ik, opnieuw in mijn quizmaster accent, voordat ik de verbinding verbreek.
Op de achterbank wordt er over een nieuw pijnpunt nagedacht, dat zojuist met het antwoord van zijn vader is ontstaan. “Doe jij Opa even bellen?” Ook mijn vader staat onder de speeddialknop. “Ja?” klinkt zijn vriendelijke stem even later door de auto. “Opaaa? Als ik later ouder ben, word ik dan ook dood?” “Och schat, als jij een stokoud opaatje bent, ga je ook dood, maar eerst blijf je nog héééél lang bij papa, mama, opa en oma.” “Ja maah, jíj bént toch een opaatje?” “Oh maar ik ga nergens heen hoor, ben je mal!” En met dat grootvaderige gemak van hem, weet hij zijn kleinzoon’s vragenvuur te blussen. “Tot gauw Opa, love you!” roept hij naar de speakers boven zijn hoofd. “Wat is dat eigenlijk, doodgaan?” vraag ik Zoonlief later op de man af als de regen plaats heeft gemaakt voor de lentezon. “Oh, dan ben je helemaal gesmolten,” is zijn bevredigende repliek.
Ik smelt zowat dood als we letterlijk en figuurlijk thuiskomen.
Outlook voor Android downloaden