De enige vliegschaamte die ik vroeger kende, was deplaatsvervangende schaamte voor mijn buurman op die verre vlucht. Mijnreisvriendin en ik deelden een driezits met hem en hij zat bij het raam. Wekoersten op Singapore, ontwaakten tijdens schemer en hadden dan geen enkelbenul van de tijdszone waarin we leefden en sukkelden dan weer in. Hij bleefechter…
Soms zijn de ouders waarmee ik mag werken de wanhoop nabij, bijvoorbeeld vanwege langlopende stilzwijgende of juist luide conflicten met elkaar en/of binnen de opvoedrelatie met hun kinderen. Ik blijf het een grote vorm van dapperheid vinden als ze je uitnodigen om achter hun deur te komen meekijken. Niet zelden zie ik het voorbij komen:…
Mijn vaste verkering loopt om het bijgebouw heen. Demuziekstudio die hij er eigenhandig bouwde is een jongensdroom die uitkomt. Hijcheckt of het voldoende geluidsdicht is. De harde drumslag van Phil Collins isnauwelijks hoorbaar. Pas bij het openen van de studiodeur blaast ‘ie me weg,rechtstreeks mijn verleden in. Ik zat bovenaan de trap. Beneden me de…
Het was vrij simpel. Honderd nieuwsbrieven vouwen, in een envelop doen, dichtlikken en op een ‘klaar’ stapeltje leggen. Mijn leeftijdsgenoot, wiens moeder ons tot die taak had gepaaid, keek neer op mijn manier van werken: ‘Je doet dit totáál zonder beleid’, zei hij nee schuddend. Ik, vijftig enveloppen lang kletsend over een prangend tienerprobleem, merkte…
Op aswoensdag was ik net klaar met het inruimen van de boodschappen toen de oudste zijn elleboog op het kookeiland legde en me met zijn jas nog aan ernstig bestudeerde. Ik trok mijn wenkbrauwen op en pelde een mandarijntje. ’t Is er?’ vroeg ik met drie partjes in mijn linker kies. ‘Gaan we doen vanmiddag?’…
Je rolde naar me toe, je was een maand of zesEn eenmaal wetend hoe, vond jij het een succes. Je rolde ook vooral, waar er geen kleed meer wasJe rolde bovenal, richting het stopcontact En kon je eenmaal staan, was de bank je favorietJe knie er tegenaan, maar erop lukte nog niet Je werd een…
Helden zijn in mijn beleving altijd diegenen die in staat zijn te breken. Ik noem een potje, het hoofd, de ban, een lans, de week of het ijs. Die van de laatste categorie lopen bijvoorbeeld een denkbeeldige keldertrap af op het moment dat je je hoofd breekt om dat ene werk akkefietje. Of ze komen…
We trapten dit jaar af met wintersport in Winterberg. Hoe die combinatie van woorden als winter, berg en sport voor zóvelen puur genieten is, kan ik moeilijk begrijpen. Na vijf tranenrijke skivakanties besloot ik namelijk jaren geleden dat, door de cocktail van mijn teleurstellende sportmotoriek, alsmede mijn angst voor vallen, snelheid en hoogtes, het doek…
Het bebaarde gezicht naast me toont nauwelijks gelijkenissen met dat van de Spaans-Turkse weldoener. Ook van die uit het Coca Cola-achtige Lapland heeft het weinig. Misschien de fijne lijntjes rond de vriendelijke ogen. Ze worden zichtbaar, samen met een rij tanden, als nieuwsgierige kleutertenen de prikkende wangharen bevoelen. Niet veel later voegt de andere blonde…
Ik bestudeerde de gekleurde elpeehoes. Het ouderwetsche kinderkoortje zong alsof zijn leven ervan afhing terwijl ik me focuste op de roterende bewegingen van de platenspeler. Ik was nog niet bekomen van de ontdekking dat het om wimpels ging die al heen en weer waaiden, en niet wimpers, of de deurbel werd ingedrukt. Ik hoorde de…