Als moeder sta ik soms doodsangsten uit. Bang om ze kwijt te raken, bang dat ze mij kwijtraken, of bang om mezelf kwijt te raken. Dat is deels te wijten aan de stem in mijn hoofd die vierentwintig uur per dag, elke keuze die ik maak bekritiseert of bevraagt. Sommigen noemen het De Interne Criticus,…
jij bent niet te rijmenmet alles wat ik dachten ook al wil ik rijmenje krullen wit en zacht jij bent niet te rijmenmet alles wat ik zeien ook al wil ik rijmenben jij al vogelvrij van alles wat ik rijmdenog voordat je er wasen tijdens dat gemijmerloop jij je eigen pas want jij bent niet…
Hij moest boven zijn hoofd naar de klink reiken om de zware blauwkleurige deur van zijn nieuwe kamer te openen.Hij was eerder die dag met grote passen, een goedgevulde weekendtas en een vishengel over zijn schouders, de woongroep binnen komen lopen.Negen jaar, zelfverzekerd en thuisloos, liet hij zijn groepsgenootjes onbewust met open mond achter. Opgroeiend…
Als Man en ik woorden hebben, is dat vaak omdat ik bewust of onbewust op een pijnpunt druk. Een pijnpunt van mezelf, eentje van ons samen, of eentje van hem. Die woorden duren overigens nauwelijks langer dan een minuut. We vinden vervolgens, soms in stilte, soms met kleine woorden, of met een simpel appje, de…
De horizon, bloot als zijn voetenDe zee op volle krachtVrij, is hoe hij zich voeltLeeg, zijn z’n gedachten Is het water ongerimpeldZet hij alle zeilen bijLiever ging het niet te simpelLang gelee, dat hij De oever bereikteGeen haven haalde hem meer binnenHet verschiet waar hij naar reikteDaar was geen mens meer te bekennen. Die keer…
“De wereld is een toverbal, geen mens weet hoe hij worden zal…” Het is 1992 en ik zing het uit volle borst. De vergeelde poster met daarop een wereldbol en twee beschermende mensenhanden, prijkt aan de wand van het ouderwetsche klaslokaal. Elke vrijdagmiddag heeft het dorpse kinderkoor er repetitie. De zangjuf kijkt ons onderzoekend elke…
Soms heb ik het ‘s nachts drukker dan overdag. Zo was ik ooit spreker op mijn eigen begrafenis, vloog ik op eigen kracht over de Big Ben en had ik seks met een panfluitende Peruaan in ruil voor een gehaakt enkelbandje. Een wekelijks terugkerende droom is die waarin ik door hotelgangen ronddwaal. De lift en…
Je kan je niet herinnerenHoe ik verlangde naar gelukDat we alles deden om te winnenLiever nu en liever vlug. Er waren er vóór jouDie de eindstreep net niet haaldenZij namen dapper het voortouwWaardoor we steeds weer waagden. De hoop die kwam in vlagenGaf zich over aan de angstKreeg soms nijpende vragenVoor het antwoord was ik…
Ik lig op de bank van de chiropractor. Door het gat van de hoofdsteun zie ik schuifelende sneakers van de Kleuter, die ik voor het gemak mee nam. Af en toe mag hij helpen. Dan duwt en sjort hij wat aan mijn hevige heupen en kletst wat met de therapeut. Of hij nog een broertje…
Ik kijk even om het hoekje. De Kleuter zit te toiletteren. Zijn tenen jongleren met zijn onderbroek en een lege wc-rol wordt in alle stilte bestudeerd.“Alles oké?” Ik vraag het met ingehouden neusadem terwijl ik me op de trap laat zakken. De dikke muur tussen ons in doet mijn oren spitsen.“De papa en mama van…