De horizon, bloot als zijn voeten
De zee op volle kracht
Vrij, is hoe hij zich voelt
Leeg, zijn z’n gedachten
Is het water ongerimpeld
Zet hij alle zeilen bij
Liever ging het niet te simpel
Lang gelee, dat hij
De oever bereikte
Geen haven haalde hem meer binnen
Het verschiet waar hij naar reikte
Daar was geen mens meer te bekennen.
Die keer dat ze blijven mocht
Zijn ziel een open blom
Met de pijn nog in het kielzog
Tot de zon haar halen kwam
Daar ging zijn hart, het was zover
Van alle moed onthouden
En hij wist, alleen de sterren
Daar kon ‘ie op vertrouwen
De nacht, zijn stille vriend
De dag, die vrat ‘m op
Het licht, hem vaak verblind
Daar had ‘ie niets mee op
Aan wal, op zee, klonk het gevaar
Hij kon de kant niet kiezen
Gooide alles overboord
Had niets meer te verliezen
De tranen konden hem verdrinken
Het water aan z’n lippen
De boot begon nu ook te zinken
Dat was voor hem de druppel
Langzaam ging ‘ie kopje onder
De kust was hem inmiddels vreemd
Dit leven, hij kon mak’lijk zonder
En daar werd hij weer kind
Mam, waar ben je, ik ben onderweg
En Pap, ken je me nog?
Hier benee is alles nu gezegd
Ik vaar mijn laatste bocht
De horizon, bloot als zijn voeten
De zee op volle kracht
Vrij, is hoe hij zich voelt
Leeg, zijn z’n gedachten.