HoriZon
De vorst is koning
De wind zijn vrouw
Gaat, waar hij nooit ging
‘k Zweet van de kou.
De zon, zo dapper
Wast de regen weg.
Gordijn dat wappert
Was de regen weg?
Eerst zien, dan geloven
Het brein, niet overtuigd
Maar hart en buik beloven
Het leven dat ontluikt.
We durven, vergeten
We kunnen toch best
Durven te vergeten
Mogen weer in ’t echt.
Een lange bange droom
En nu gaat de wekker
Nu dat het bloed weer stroomt
Weet ik weer hoe lekker.
Klink de glazen
Kijk elkaar aan
Klinkt wat wazig
Maar ga het maar aan.
’t Is makkelijk te vergeten
Hoe traagzaam, hoe stroef
Aan je gevreten
Je even afgetroefd.
Buiten, moedig als ooit
Het tintelt en het zingt
Was het altijd al zo mooi?
Ik adem frisse wind.
De vorst is koning
De wind zijn vrouw
Gaat, waar hij nooit ging
‘k Zweet van de kou.
De zon, zo dapper
Wast de regen weg.
Gordijn dat wappert
Was de regen weg?
Welja, ’t is echt
De zon overwon
Het was een gevecht
Maar de aanhouder won.