“Woeë és eur klak!?”, vroog Tjeu aan Wim
Hae waas zoeë good gemötsj
Want petje aaf, vör oeëze Wim
Dae haaj zien vraw gesusj
Want zeuj woeëj mej, di-j Truus van Wim
Det ging boeëve zien pet
Dan woor hae op zien hoede, jao
Di-j drökdje oppe pret
Nein, det vong Tjeu aafschuwelik
En hae goezje mét de pet
Nao Wim en Truus eur huwelik
Hae vong ’t je van het
Ze sproonge oppe fiets, daonao
Mer Wim schrok zich ’n hoedje
“Di-j Möts van mich, di-j keumtj mich nao!”
En dao kwoom Truus zich meuje
Woeë gieët det haer, gae groeëte gek!
’t Waas knudde mét de pet op
“Fietse, jong!” zag Tjeu toen drek
Wim meug van ’t gepeddel
Ze reeje langs de kêrk aaf
De vaere van zien möts
Di-j wejdje ouch nog haost d’r aaf
Mer Truus leet eur mét röst
Di-j wore ze toch kwiêt geraaktj
Wis van d’n hood en rând
As Tjeu van Wim de ziene maaktj
Gaotj dan mer aanne kânt
Hae kos d’r mét de pet neet beej
Wi-j êrghae ’t haaj gemisj
’t Waas ouch vol te lang gelieëje
Dette heej nog waas gewaesj
Ze speuldje oonger eînen hood
Völ pilskes wéggehaktj
En saoves laat, toen woor ’t good
E slaopmötske gepaktj
En wi-j det Wim beej Truuske kroop
Waasj heisa, tot en mét
En beej de Tram, stong nog ’n raekening oop
Mer haotj det mer oonger de pet.