Vae haaje gedânsj.
De nacht woor van os.
Vae haajje gesjansj,
Tot s mérges gehosj.
En dao kusje hae mich,
Kort, mer gemeindj.
lch zaat oonger ziene sjmink,
Mien möts zoot gedrejdj.
Ich zoog in zien ouge,
Hae woor mich neet vreemdj.
lch woeëj eum gaer vraoge,
Kân ut det ich uch kin?
Zien ouge sproke,
Hae lachdje, mer zweeg.
Mien hertje gebroke,
Mien glaas ouch al leeg.
Hae zag: “Ich mót d’r vandoor!”
Zwejdje, tot gaw!
Ik woeëj weite weem hae woor,
lch löszje eum rauw.
Boete woor ut leecht,
Mien lêmpke ging uut.
In gedachte zien gezicht,
Bin ich ingedutj.
s Mêrges un tas koffie,
En twiee parasetamol.
Ich zoot in mien kloffie,
En miene boëk nog vol.
Van eum, zien ouche, ziene lach,
Waat toch unne kaerel.
Inéns woor hae mien hieël werreldj.
Weem haaj det gedachtj.
Dalik nao de optocht,
Mien pekske hingtj al klaor.
Ut schoeënste waat ich vinge kos,
En glitters inne haor.
De deur vanne bure,
Ging ope en weer tow.
lch kos good hueëre,
Wi-j det dao ging, aaf en tow.
“Gae hetj gekótsj in eur kiste,
waat zeejje vor e vërke!”
En veur det ich ut wist,
Begos ich wat te mêrke.
De buurvraw fietszje veûrop,
En hae achter heur aan,
Hae keek miene kant op,
En alles waas vanne baan.
lch woort roeëd, gael en ergerdje mich greun,
Mien veurke waas inens geblusj.
Wi-j heb ich kunne laote gebeure,
Det ich mette buurmàn heb gekusj.