Je moe(s)t van goede huize komen om je als man door mijn rijtje vereisten heen te struggelen. Ik heb een vader en een broer die daar debet aan zijn. Zij zijn wat mij betreft het voorbeeld van leuke mannen. Niet dat we nooit ruziemaken, integendeel. Maar dan nog heb ik ze hoog zitten en blijven ze die sukkel op een sokkel.
Ik heb niet het type vader “kom je aan mijn dochter, dan kom je aan mij”. Hij koos er eerder voor om mij te leren voor mezelf op te komen. Simpelweg door het goede voorbeeld te geven. Mijn broer was daar de tegenhanger van. De weinige keren dat een kerel mij onfatsoenlijk behandelde, of zich respectloos over mij uitliet was het mijn broer die mij met vermaning of vuist beschermde. Ik herinner me ook korte zelfverdedigingslessen. Als iemand mij vanachter aan zou vallen richtte ik het beste mijn vuist eerst op de neus, daarna vol in het kruis om vervolgens de elleboog met brute kracht boven het middenrif te stompen, zodat zijn maaginhoud hem zou inhalen. Als twaalfjarige maakte ik de grove fout om hardop te bedenken dat, mocht ik ooit slachtoffer van ongewenst seksueel gedrag worden, ik maar zou doen of ik dood was, om de schade te beperken. Mijn broer sprak zijn verontwaardiging daarover uit: “Vechten tot je erbij neervalt verdomme, moord en brand schreeuwen, en dan vuist-vuist-elleboog!” luidde zijn dwingende advies.
Als het gaat om opvoeden geloof ikzelf heilig in het principe waar John Mayer in ‘Daughters’ over zingt: “Fathers be good to your daughters, daughters will live like you do. Girls become lovers, who turn into mothers, so mothers be good to your daughters too”. Aan mij de taak om mijn jongens liefdevol op te voeden en ze goed van kwaad te leren onderscheiden.
Als ik tussen het thuiswerken door even naar Trump zap die infantiel zijn verlies staat te ontkennen, vraag ik me af waar het met hem toch is misgegaan in de opvoeding. In de korte docu die een van mijn favoriete actrices, Julianne Moore over hem maakte ligt grotendeels het antwoord. Een afwezige moeder, een nanny die je dagelijks opwacht met een dienblad vol met je favoriete bammetjes met de korst eraf gesneden, en miljonair zijn op je zesde helpen niet mee om je een gezellig mens te maken.
“Die meneer lijkt een beetje op een sinaasappel, mama.” Het is een prima opmerking van Zoonlief die intussen uit school is gekomen en de film Puss in Boots wil kijken en ik ben eigenlijk blij verlost te zijn van de bepruikte sinaasappel.
Die nacht staat Trump achter me. “Grab ‘em by the pussy,” fluistert hij me romantisch toe. Vuist, vuist, elleboog. Zijn toupet vliegt me in het gezicht. Ik spuug plukjes haar uit. Zoonlief staat naast mijn bed en giert het uit als hij zijn pluche knuffelbeer in mijn gezicht wappert. “Maham, wakker worden, mag ik Puss in Boots kijken?” Even wil ik doen alsof ik dood ben, om de schade van mijn droom te beperken.
🙌🏼 XX
😍